STATUS QUO
Video rad „Status
Quo” Ksenije Kovačević zapravo predstavlja logičan nastavak/svršetak jedne
video poetike zastupljene u radovima „Brankusijev
let i P.S. poruka za Mr. Klaus Rinke”-a, gde se osnovni ton predstavljenog
odnosi na dihotomiju pokret/mirovanje, muško/žensko, eros/tanatos, svetlo/tamno
u sadejstvu oko osnovne vizuelne poruke koja u velikoj meri svodi svoj
diskurzivni princip na jednostavne iskaze. U radu Status Quo, međutim, postoji
krajnje pročišćen pristup navedenim problemima u neprekidnom ponavljanju scene
nervoznog kršenja ruku (koje se menja jedino multiplikacijom i različitom „teksturom”
scene) dok zvučni filmski zapis hipnotički i zlokobno završava gotovo svaku
frazu sa „I kill ya”, što bi se dalo
protumačiti kao jezivi refren balkanske stvarnosti, odnosno njen status quo u
društvenom ali i u umetničkom smislu. Ipak, angažovana poruka, čini se da u
ovom radu nije nikako dominantna, jer nema one uobičajene teskobe prilikom
gledanja i slušanja prikazanog. Više bi se moglo govoriti o inflaciji horora u
američkoj produkciji krimi-filmova koja se seli na samu stvarnost i, naravno,
rečeno, pre svega Ksenijinim tarantinovskim jezikom poetsko-ironično/žanrovski
intoniranog.
Čedomir Janičić
